nieuws juni 2019
woensdag 19 juni: De cake's van Madonna zijn uitgedeeld in Holland en de spulletjes voor Door en Ben zullen ook wel op hun plaats komen. Peter is onderhand op weg naar Schiphol en zal morgenavond laat aankomen in Blayu voor een maandje. De aanvraag voor een verblijfsvergunning kan in gang gezet worden nadat het dorpshoofd een brief heeft gemaakt waarin hij schrijft dat hij daar geen bezwaar tegen heeft. Dat gaat Peter wel geld kosten, ambtenaren hebben hier nog steeds broeken met verstevigde broekzakken, ik weet daar inmiddels alles van. De anti-corruptie-actie van de President is kennelijk over de houdbaarheidsdatum want ook rijbewijzen kunnen weer gewoon gekocht worden, bij een neef van de vaste taxichauffeur/ bij een politie-buurman hier in de straat en bij warung WB Kuliner onder andere. De kosten voor de aanschaf van een rijbewijs zijn ongeveer het dubbele van wat ik destijds heb betaald voor een rijbewijs met examen maar het is ook wel inclusief registratie zodat je gewoon kunt verlengen als dat nodig is. Overigens is het dubbele van die kosten nog steeds ongeveer een half uur rijles in Holland, dus geen drama. Dat bijna iedereen op die manier aan z'n rijbewijzen komt is goed te merken op de wegen maar daar heb ik al eerder over geschreven. Ze rijden als slakken die bovendien mindervalide zijn of ze rijden als debielen. Dat brengt me op het woord dat me af en toe wat gaat irriteren: sabar en dat houdt in geduld... Op 16 mei heb ik bij de timmerman een Balikozijn met deuren en wat bangkirai planken besteld. Het kozijn stond al zeven jaar bij de timmerman maar moet ingekort worden, zo ook de deuren. Eind mei een berichtje gestuurd en het antwoord was: "sabar Pak Jim", tot nu toe nog geen kozijn/ deuren/ hout gezien dus morgen maar weer een berichtje sturen. Bu Dita weet inmiddels dat, als ik daar kom om bubur te kopen, ik ook geholpen wil worden. Het gebeurde nogal eens dat mensen die later kwamen eerder weg gingen tot ik vroeg of ik soms onzichtbaar was. "Iya sabar Pak Jim" die mensen moeten naar hun werk dus hebben haast! Huuuuhhhh, als ze naar hun werk moeten en eerst eten willen kopen moeten ze misschien eerder van huis gaan was mijn antwoord. Tegenwoordig gaat het zoals het in mijn ogen hoort, ik krijg mijn rijstepapje zodra ik aan de beurt ben. Sabar is dus een mooi woord maar zelf heeft een Balinees het nooit, geduld dus. Ook niet om die vrachtwagen in te halen in een onoverzichtelijke bocht of met een helling in zicht, ik hoop dat ik nooit meemaak dat er eentje aan een auto blijft kleven met z'n scooter. Vanuit Holland kreeg ik het verzoek om wat foto's te mailen van ons optrekje, een paar gebruik ik ook maar hierbij. De regen is weer voorbij en dus mooie blauwe luchten en veel sproeien. Het gaat goed in Cempaka Cluster Residence (onze buurt dus), er wordt lekker gebouwd en verbouwd. Adi Las heeft het stukje grond dat hij heeft gekocht bijna leeg van bomen, hij gaat het niet redden om voor augustus een huis te bouwen, terwijl hij dan wel zijn huidige tijdelijke woning uit moet omdat er kopers zijn. Hij is nu een douche en wc aan het bouwen in zijn lasbedrijfje, waar hij dan met vrouw, kinderen en ouders gaat "wonen". Bu Dita laat een stuk aan haar huis bouwen, vanaf de gevel tot aan de straat. De tempel zal dan op het platte dak geplaatst moeten worden, het zal een stevige constructie worden. Het huis in de straat dat, op afwerking na, al bijna een jaar klaar was wordt nu afgemaakt en naast ons zijn ze druk aan het bouwen. Bu Madonna gaf, over de muur hangend, nog wel even commentaar over de dikte van de wapening. Die was in haar ogen veel te dun en daar kon ze ook nog eens gelijk in hebben. Er komen wel veel betonnen kolommen in dat huis en ook heel veel muren, het zal dus wel niet direct instorten bij een aardbeving maar ik ben bang dat er wel een en ander zal scheuren. Ze heeft dromen van de slippers die Peter mee zal brengen uit Holland en kan niet wachten om ze aan te trekken. Slippers uit Holland zijn natuurlijk veel beter dan die je hier kunt kopen denkt ze, misschien komen ze hier wel vandaan maar goed. Ook is ze erg nieuwsgierig naar de inhoud van de vier dozen die Peter vorig jaar had verstuurd en staan te wachten in zijn slaapkamer. Zwaar teleurgesteld is ze dat Peter pas om een uur of tien-elf 's avonds hier aan zal komen, zodat ze pas vrijdag een en ander kan aanschouwen. De praatjes van haar buren beletten haar om, met haar zoon samen in het guesthouse te overnachten, zodat ze tussen het slapen door even kan kijken naar de buit. Zoonlief Putu moest voor school tekenspullen kopen dus daar heb ik wat mee gedaan en ik kreeg van de week een appje van hem, met een foto van het certificaat van een derde prijs met zijn tekenkunsten, hij blij..ik blij. Met de poezenbeesten gaat het lekker al moet ik wel wat moeite doen om de voorraad Sheba op pijl te houden. In verband met het Suikerfeest was de dierenzaak in Tabanan dicht. Waar ik geen rekening mee had gehouden is dat ze naar familie op Java gingen en de winkel pas eind vorige week weer open was. Tot overmaat van ramp was de bestelling van Sheba nog niet binnen, die zou eergisteren komen. Ik had bij Pepito in Ubud een aantal blikjes gehaald en heb er vandaag maar veel gehaald omdat de bestelling nog steeds niet binnen is.......sabar Pak Jim, vertel dat maar aan drie teleurgestelde haarballen waarvan er twee echt weigeren om Whiskas te eten. De derde, Boni dus, eet echt alles en dat is hem aan te zien. Hij begint nu echt rond te worden en is zo te zien familie van Garfield, hij kan ook zo kijken. Ik ga even kijken of dit te plaatsen is en dan nog een bakkie doen voor ik naar bed ga......groeten uit Blayu
Het is donderdag 13 juni, besok pulang, oftewel morgen naar huis helaas. Het is geen lange vakantie deze keer maar ik ben toch erg blij dat ik er ben. Helemaal vergeten om te schrijven de vorige keer; terwijl mijn lieve zwager Ad er zoveel moeite voor heeft gedaan. Slakkie is mee gekomen in de koffer en staat nu op het terras voor, een hartstikke leuk solar beestje wat `s avonds licht geeft. De poezenkinders vonden het eerst maar raar maar inmiddels zijn ze er aan gewend. Afgelopen zondag zijn Iluh en Yudik en omdat ze geen oppas hadden, deze keer mét de twee meiden langs geweest. Uiteraard wel eerst gevraagd of het goed was haha. De bedoeling was om spareribs te gaan eten maar daar aangekomen met de drie scooters hangt er een bordje tutup tot 11 juni helaas. Dan maar naar di Garage die gelukkig wel open is. Altijd weer gezellig en lekker eten daar. Jim en ik nemen van de nieuwe menukaart de hamburger met patatjes, echt super lekker! De eigenaren komen allebei kijken en vragen hoe we het vonden want het is voor hun ook nieuw. Iluh neemt sambal met kip, en nee niet andersom. Er ligt ongeveer een laag van drie centimeter sambal over de gegrilde kippenpoot en alles uiteraard op. Yudik houdt het bij een mie goreng. De meiden willen niets want ze waren eerst langs Kentucky Fried Chicken geweest omdat zij daar iets wilden eten tja... Met drankjes erbij 100.000 rupiah lichter oftewel 6,20 euro het kan net. Hup weer als een speer terug naar huis. Iluh doet onderweg nog even een paar honden patiënten aan en wij rijden vast door. Mia en Kadek willen graag het zwembad in en omdat ze niet kunnen zwemmen, zoals bijna iedere Balinees, blazen we snel de grote band op. Jim is een beetje snotterig dus blijft aan de kant en Iluh die best wel een beetje moe is duikt de hangmat in en gaat lekker een dutje doen. Yudik, de meiden en ik hebben dus genoeg ruimte. Ze vinden het hartstikke leuk en ze lopen niet te gillen en te krijsen en ook geen bommetjes (Frans) te maken, dus best gezellig. Na het dak van de gazebo zijn we verder gegaan met de houten vloer, weer geschuurd en twee keer in de vernis gezet. Het valt eerlijk gezegd niet mee met al die nieuwsgierige poezen om je heen. Toen ik gisteren avond de tuin aan het sproeien was zag ik alweer de vieze remsporen van poezenpootjes er op zitten. In de avond is altijd speeltijd voor die drie, zo geweldig ! Ze racen achter elkaar aan en springen over elkaar heen of er boven op, klimmen in elke palm die ze tegen komen en spelen verstoppertje. Omdat we de ligstoelen uit de gazebo tijdelijk er naast gezet hadden was het daar natuurlijk weer reuze interessant, via die stoel kunnen ze tegen de achter muur opspringen en via de gegroeing op die muur komen. En... Zus moest uiteraard vanaf die muur op het dak van de gazebo klimmen zucht en er niet meer af durven. Dus de ladder gepakt en haar bij de lurfjes gepakt en er af gezet. Hopelijk weet ze nu ook nog dat ze er niet meer vanaf durfde. Eén van de drie ligstoelen van het grote terras is nu verhuisd naar de gazebo en de grote stoel van daar is schoongemaakt en in de vernis gezet en staat nu te pronken in het guesthouse. Jim is weer crea bea geweest en heeft van een kentekenplaat van de scooter een bloempot gemaakt, tja je moet er maar opkomen. We zijn een daagje naar Legian geweest op de scooter. Daar geparkeerd en gaan lopen tot aan het monument van de bomaanslag in Kuta. Wel weer wennen dat geroep of dat je een taxi wil en of je wat wil kopen in de winkels. Het was trouwens niet zo druk met toeristen. Jim wilde uiteraard wel europees eten, we bestelden een lunchmenu maar ik geloof dat ze dachten dat de hele straat mee kwam eten, wat veel. Mijn pizza was zo groot als het wiel van een tractor dus Jim at er gelukkig ook een paar punten van want zijn lasagne duurde iets langer om te serveren. Vannacht begon het te regenen en eigenlijk is het nog niet opgehouden. Niet erg hoor zo`n daagje regen want er is genoeg te doen binnen en voor de tuin is helemaal goed want de scheuren zitten alweer in de grond, er is niet tegen aan te sproeien. Madonna is halverwege de dag naar huis gegaan, tuinieren in de stromende regen is geen goed idee en binnen was alles al schoon. Een soort van vorstverlet dus maar dan anders. Ze had thuis lekkere hapjes gemaakt voor mij dus die zitten al in de koffer. Ben benieuwd hoe licht hij op de terugreis is. Op de heenreis is het altijd een sport om zo dicht mogelijk bij de 30 kilo te komen. Zo ik stop er mee want dan kan ik nog even gaan zwemmen....
Vandaag is het alweer vrijdag 7 juni. Tijd gaat helaas snel voorbij hier ondanks het vroege opstaan. We hebben een aantal keren bubur van Bu Dita als ontbijt gegeten, lekker hoor en altijd gezellig om daar te gaan halen. In het eigen straatje kom je al genoeg buren tegen en bij de warung zijn altijd klanten en familieleden om je mee te vermaken. Op werkdagen van Madonna neemt zij het altijd mee, we krijgen dan uitleg over waar het vandaan komt en hoeveel het heeft gekost. De nasi campur Lombok was trouwens erg lekker. Tussen de middag eten we vaak thuis, Jim heeft nu zoveel om op brood te eten dus tja... De oude kaas van Frans is bijna op maar de Hoeksche Waardse oude kaas ligt nog te wachten, de eerste grote leverworst is op en ook het eerste kuipje boeren zure zult is op. `s Avonds eten we overal verschillend. De nieuwe tentjes van Jim uiteraard ook getest; de spare ribs en de ayam teryaki met witte rijst en sla (ja heus) in de bowl. We zijn een paar keer bij WB kuliner geweest maar hebben ook vis in de warung daar tegenover gegeten. We werden al snel gespot dus kwam de eigenaar van WB kuliner ook gezellig naar de overkant om bij ons te zitten haha. Overdag wordt er ook fruit geblenderd of we eten fruit bij het ontbijt. De dagen zijn tot gisteren toe best wel afwisselend zonnig en bewolkt met een windje erbij. Zwemmen is heerlijk maar tot gisteren was het te fris om op het luchtbedje te dobberen, inmiddels dus wel al een paar keer gedaan. In de ochtenden zijn we meestal bezig in de tuin. Het dak van de gazebo was al best wel begroeid met de passie bloem die echt als hij de kans krijgt de hele tuin overneemt en dat is niet de bedoeling. De kleine vogeltjes zijn er wel superblij mee, ze gaan net als een kolibrie alle bloemetjes af. Maar goed... het mooie rieten dak van de gazebo is weer zichtbaar. Gisteren is vooral Madonna weer als een gek te keer gegaan met de beplanting tegen de achtermuur, waar ik alleen maar de lelijke bladeren tussen uit haalde, nee hoor zij kapte gewoon de helft om haha. Uiteraard ook nog andere dingen gedaan, op de scooter naar Pererenan en Canggu geweest en onderweg nog twee strandjes aangedaan, heerlijk om die zeelucht te ruiken. Lilly haar salon was helaas dicht dus dat bezoekje moet wachten tot de volgende keer. Naar Tabanan geweest en naar een paar scooter dealers geweest voor oriënterend warenonderzoek. Ik ben er waarschijnlijk wel uit, een N-Max net als Jim heeft, een matzwarte maar dan laat ik wel gelijk de velgen overspuiten want die worden nu in goudkleur mee geleverd haha. Vanmiddag ter bevestiging op de scooter van Jim gaan rijden en ja hij rijdt heerlijk. Er zijn best wel veel zaken dicht in verband de ramadan en familiebezoek van de moslims. Jim is al een paar keer voor niets naar de dierenzaak geweest. Gelukkig verhongeren ze niet maar toch.. Gisterenavond een heel gedoe in de voortuin. Wij zaten fijn op de eerste rij, op het kleine terras. We horen een hoop gepiep en ja hoor Binkie komt aanlopen met een redelijk grote rat in zijn mond. Zus loopt er vrolijk om heen te huppelen en Boni blijft naast mij om het vanaf het kussen te bekijken. Binkie heeft zin om te spelen dus laat de rat weer lopen. Niet slim !!! Die rat rent keihard in de grote plant met heel veel grote bladeren die in allemaal ringen zitten. Daar kan hij dus nooit meer bij want dat beestje is naar de kern gerend. Zus en Binkie helemaal gestrest, lopen er als een gek omheen, springen er op een gegeven moment gewoon in en boven op. Jim gestrest door de bladeren die hier uiteraard niet tegen kunnen en knakken. Dit gaat zo even door tot dat de rat ontsnapt en het terras op komt. Ik snel met mijn benen op de sofa. Zus en Binkie er achteraan en dan rent die rat de tuin weer in. Te laat want opeens speert Boni er achter aan en ja hoor bolle Boni gaat er met de buit vandoor. Een typisch geval van: twee katten stoeien met een rat, de derde gaat er mee op pad.. Buren uit de straat hadden onze kruiwagen geleend, dat bleek na verloop van tijd voor transport van van alles voor hun nieuwbouw woning te zijn (dat tot grote ontzetting van Madonna, die ook de kruiwagen wil lenen voor de opknapbeurt van haar huisje). Inmiddels is de kruiwagen weer thuis en staat opgepimpt te wachten op Madonna, ontroest en matzwart gespoten ziet hij er weer flitsend uit. De hangstoel die ik van Jim heb gekregen en de hangmat die ik ooit in Nederland heb gekocht hangen nu ook op het grote terras achter. Dit is niet even snel ophangen maar de nodige spullen er voor aanschaffen en tijd insteken. Het zit echt fantastisch in die stoel, ik heb er vanavond de zonsondergang in zitten bekijken. Morgen vanuit de hangmat. Zo weer genoeg geschreven, omdat we tussen de middag al in een warung hebben gegeten ga ik nu tosti`s maken.