nieuws juli 2019

vrijdag 19 juli: nog gefeliciteerd Marissa met je verjaardag, Door met verjaardag en 25 jaar getrouwd zijn, Ben ook met dat laatste. Peter is inmiddels weer veilig aangekomen in Holland en kan binnenkort naar Den Haag voor zijn zegel en stempel zodat op Bali de verblijfsvergunning geregeld kan worden. We zijn lekker bezig geweest hier, het hout dat door Pak Gede was gebracht volgens het vorige blog zit allemaal op z'n plaats. De planken in Peter's kast zitten, de afwerkplanken op de scheidingswanden in de badkamer zitten en zijn afgewerkt en het kozijn met balideuren zit in de tuinmuur. Vooral dat laatste kostte wat meer tijd dan dat ik het "opschrijf". Ankers in het kozijn boren was zo gebeurd, het aftekenen van kozijn met ankers op de muur ook. Netjes slopen is een ander verhaal en eigenlijk de reden dat Peter en ik samen het spul hebben geplaatst. Op alle hoeken van het getekende kozijn, inclusief uitsparingen voor de ankers ( stalen pennen die in het kozijn gemaakt zijn en later in beton worden gezet, zodat het kozijn niet uit de muur valt als je een deur te hard dicht doet) zijn gaten door de betonstenen muur geboord zodat aan de andere kant ongeveer dezelfde tekening gemaakt kon worden. Met de slijptol de tekening aan twee kanten definitief gemaakt, jammer overigens dat de slijpschijven niet een maatje groter te krijgen zijn zodat de sleuven elkaar raken. Dan voorzichtig de gaten voor ankers maken en de bovenste stenen weg tikken. Als dat gebeurd is gaat het slopen wat sneller en enkele stenen komen er heel uit zodat die gebruikt kunnen worden voor een opstapje. De onderste en bovenste betonband gaan we niet slopen om de stijfheid van de muur te behouden. Klaar met slopen kan het puin van het plastic afdekzeil gehaald worden en gestort worden bij "de nieuwe weg". Het is niet te geloven maar het kozijn past keurig in het gat dat we gemaakt hebben, snel stellen dus, de ankergaten in de beton zetten en de omtrek van het kozijn aanhelen. Al met al was het sloopwerk, nadat eerder was geslepen, het stellen en aanhelen in een dag gebeurd en zelfs de deuren konden er in voor het donker werd. Hoewel het er best netjes uit ziet besluiten we, in overleg met Hetty, om een natuurstenen rand om het kozijn te maken dus op pad hiervoor. In het dorp zit een zagerij en daar is het zachte kleisteen vanuit het riviertje hierachter te koop en verschillende andere natuursteen. Voor het kozijn in de tuin bestel ik vulkaansteen van de nog steeds iets actieve vulkaan op Bali en voor het kozijn van de machinekamer van het guesthouse kleisteen. De aansluitingen van pleisterwerk en het kozijn van de machinekamer op zolder van het guesthouse storen me al een tijdje en het wordt tijd om daar wat mee te doen. Dat heb ik dan ook vandaag gedaan, deurtjes er uit en hangend uit het kozijn meten en plaatsen nadat die stenen op maat zijn gemaakt. Uiteraard de hoeken netjes zoals het hoort en ook dat had ik niet graag uitbesteed. Ik moet zeggen dat het een redelijk gepuzzel was omdat het stucwerk een dikteverschil heeft van ruim een centimeter maar het zit en is een hele verbetering, het is gewoon jammer dat het nu donker is. Ik heb trouwens wel hulp gehad van Zus en Binkie die het allemaal erg spannend vonden dat ik ineens aan te raken was vanaf hun dak, Binkie heeft zelfs even liggen slapen terwijl ik aan de klus was. Boni waagt zich niet meer op het dak omdat hij bang is om er af te rollen waarschijnlijk, hij is erg flink geworden na de operatie en met het lekkere eten. Het is prima weer om te klussen nu, de droge maar koude tijd. Het is winter in Australië en de kou komt hierheen. Het is overdag nog wel flink zweten als je bezig bent maar een stuk minder dan gebruikelijk. Temperaturen van 27-28 graden overdag en 's nachts hebben we al 19 graden meegemaakt, wakker worden van de kou dus! Peter had slagroom meegenomen en we hebben warme chocomel gemaakt zodat we bij 28 graden toch warm bleven. Het is nog geen koek en sopi weer maar voor mij is het al koud 's avonds. Eindelijk heb ik de plastic-man weer gezien en zijn scooter was lekker vol, de garage een stuk leger, toen hij weer vertrok. Hij wilde afrekenen met een plastic teil maar ik heb er nog een plastic schaal bij kunnen praten, Madonna was er weer erg blij mee. Ze was ook erg blij met het extraatje dat Peter gaf voor de goeie zorgen. Ik heb bij een kledingzaak geld afgegeven met de afspraak dat Madonna daar, samen met Putu (zoonlief) kleding en slippers kan gaan zoeken voor de komende ceremonieperiode, zonder af te hoeven rekenen. Putu heeft twee broeken, een overhemd, een shirt en goeie leren slippers uitgezocht en ik kreeg een lief bedankje. Later belde Madonna in tranen op dat ze door had gekregen dat Pak Madonna zo blij was dat er voor haar en Putu wordt gezorgd. Ach, waarom zouden we niet, het is tenslotte al weer pay-day geweest en weer is het vorige pensioen-loon niet op. Van Bu Dita hebben we twee tempeltjes overgenomen, zij heeft een stuk aan haar huis laten bouwen en een soort tempelcomplex op die aanbouw laten maken (binnenkort wordt dit waarschijnlijk opgenomen in de excursies op Bali). Ze had echter teveel tempels, wij hebben een kleintje opgebouwd bij de gazebo die waarschijnlijk lamp gaat worden en de andere in delen, die nu bestaat uit twee grote plantenbakken bij de nieuwe poort, een soort kruk/ pilaartje en wat losse ornamenten die ik deels zal gebruiken op de tuinmuur om het Efteling-gevoel compleet te maken. Van de week hebben we weer een aardbeving gehad, een best flinke. Voor Peter was dit de eerste hier en terwijl hij als Binkie/ Frank Spencer keek, keek ik op van mijn elektrawerk aan een megafitting uit Holland voor Peter's toilet en zei dat dit nu een aardbeving was. Hoewel het water weer uit het zwembad klotste, lampen slingerden en ramen rammelden ben ik er eigenlijk min of meer aan gewend. Je kunt er weinig mee en ik geloof dat de constructie van de bouwwerken hier sterk genoeg zijn, het kozijn in de tuinmuur zit ook nog! Ik ga weer afsluiten, koffie........groeten uit Blayu.....ohja, ik kreeg een whatsapp van Kadek, verkoopster bij de Suzuki-dealer in Tabanan dat de eerste nieuwe Jimny te bewonderen is in Denpasar. Volgende week dus.....

donderdag 4 juli: tot mijn schrik zie ik dat er, vanaf dat Peter onderweg was naar Schiphol, niets is geschreven. Peter is dus aangekomen met vijf kilo overgewicht van z'n koffer, waarvan bij de incheckbalie twee kilo in de handbagage is gepropt, zodat hij de maximaal toegestane drie kilo overgewicht had met zijn koffer. Nog steeds de mega-grote koffer van het grof vuil, die er ook om vraagt.... Pas 's avonds om een uur of elf wordt Peter voor de poort afgeleverd door onze vaste chauffeur en na het inschenken van koffie wordt de koffer open gemaakt en de kaas, leverworst, boeren zurezult en ander spul wordt in de koelkast gestopt. Met bijkletsen en uitpakken is het best laat geworden en na een kort nachtje voor mij, de haarballen hebben daar niets mee te maken en willen gewoon op tijd voer, ga ik mijn ding doen. Als Peter net op is komt Madonna die al weken droomt van de Hollandse slippers die Peter voor haar heeft gekocht en niet kan wachten op het openen van de vier grote dozen, die door Peter al vorig jaar zijn opgestuurd. Het eten dat ze heeft meegenomen moet echt wachten op het in ontvangst nemen van de slippers, die met gejuich worden begroet. De spullen die Peter heeft meegenomen van Petra en dochters worden gekeurd en gepast en het overhemd van Thirza gaat niet meer uit. Later horen we dat Putu, zoonlief, drie dagen met het sportsetje van Naomi heeft gelopen, voor Madonna het echt te gek vond en hem er uit heeft gehesen om de boel te wassen. Dank jullie wel dus dames, de spullen komen erg goed terecht. Na het ontbijt van bubur en een bakkie is het tijd voor het uitpakken van de dozen. Aangezien Madonna echt niet meer kan wachten en ze er van uit gaat dat ze sneller de dozen doorzoekt dan Peter, krijgt zij deze taak. Fanatiek gaat ze de dozen te lijf en de pannen worden er als eerste uit gehaald natuurlijk. Bijna alles is heel aangekomen en na het lijmen van Jezus inclusief kruis valt de transportschade best mee. Ook in de dozen nog wat spul voor Madonna en zo blij als drie anderen vertrekt ze na verloop van tijd met een volle scooter. Peter heeft zich netjes gemeld bij het Politiebureau van Marga, de eerste poging mislukte omdat van de vier aanwezige agenten waarschijnlijk niemand de computer kon bedienen maar bij de tweede poging een dag later was het raak. De agent die het diploma "Word voor beginners" had gehaald wordt opgepiept. Tijdens het wachten op die agent verbazen we ons over de manier waarop versieringen van het Politiebureau worden opgehangen. Met vier agenten sterk wordt een doek boven het open deel van het bureau opgehangen terwijl ik terugdenk aan de zware bamboeschermen die ik in m'n eentje heb opgehangen aan de gazebo...De agent komt en doet zijn ding, met het juiste formulier kunnen we richting het kantoor van het dorpshoofd. Die is er niet maar, boven verwachting, is er een ambtenaar die het aandurft een standaardbrief met Peter's gegevens aan te maken. Thuis gekomen blijkt Nicolaas de achternaam van Peter te zijn en hij springt op zijn scooter om een juist exemplaar te laten maken. Inmiddels ligt de hele bende bij het bureau van Balimode om een verblijfsvergunning aan te vragen. Peter heeft daar op kantoor nog een keertje achter een bureau met computer gezeten maar hij wil toch niet meer terug, het buitenklussen bevalt een stuk beter. Pak Gede ( wat Balinees is voor fors en dat klopt) komt, na nog een aanmaning van mij, het kozijn en deuren brengen voor de tuinpoort. Hij heeft ook de bestelde bangkirai planken bij zich, zodat ik de scheidingswandjes in de badkamer kan afwerken (klaar, nog wel de iets minder strakke wanden bijwerken). De omtrek van de tuinpoort is ingeslepen in de tuinmuur aan de tuinzijde, gaten geboord zodat het slijpwerk aan de buitenkant ongeveer gelijk loopt met de binnenkant. De kozijnankers zitten er in dus nog cement kopen en wat zand en grind pikken, wat hout om te stellen kopen en straks hopen dat de betonnen muurrand het blijft doen als we gaan hakken. Onze Japanse buren zijn aan de deur geweest met een A-4tje met tekst. Ze spreken eigenlijk alleen Japans en dat bevalt best wat mij betreft. In dit geval dus een tekst via google translate, waarin staat dat een van de katten een gat in het plafond van hun badkamer heeft gemaakt. Nou gaan die haarballen regelmatig via de muur door de gaten in hun muur even kijken hoe het er daar uitziet en waarschijnlijk even dutten. Ik loop met hen mee om te gaan kijken naar het gat, dat onmogelijk door een beest gemaakt kan zijn (zelfs niet door die hoogbegaafde haarballen hier) behalve als ze een hamer bij zich hadden. Ik doe niet moeilijk en Adi Las mag daar best een halve dag gaan dichtsmeren van me maar....wat een bende in die woning. Dat er overal zooi ligt is nog geen drama maar ik hoef geen sushi meer als dit de gemiddelde hygiëne is van Japanners. De kalkaanslag wedijvert met zeepaanslag en het geheel wordt afgemaakt met wat stof en haren. Eet smakelijk dus van de sushi! Er groeit ook passiebloem via de gaten en kieren boven het plafond en zelfs in de badkamer zelf. Ik heb gevraagd aan Adi Las of hij bij de zijgevel wat wil weghalen van de passiebloem omdat ik het zelf liever niet doe via het braak liggende stuk grond, waar ik laatst nog een groene slang zag slingeren. Dat soort is mij te link en dus heeft Adi, jammer genoeg iets te wild, gesnoeid. Ik ben nu twee dagen bezig om de overleden slierten passie tussen de nog hele uit te knippen en af te voeren maar goed, het groeit wel weer aan. We zijn wezen shoppen bij twee bouwmarkten in Denpasar met Juke. Juke was al een ruime maand de garage niet uit geweest en het starten lukte nog net. De accu was bijna leeg, lang leve de computers en elektrische snufjes in de moderne auto's. We hebben eindelijk overschilderbare kit en een emmertje appeltjes wit voor de reparatiestukken in de badkamer en hier en daar bijwerken van wanden. Peter heeft z'n rijstkoker en een nieuwe zeef omdat de oude door Madonna is afgefakkeld tijdens het stomen van haar cakejes. De accu van Juke werd niet echt voller na het rijden en gisteren dus richting Gator van de garage. Helaas was de accu niet meer te redden, hij had zelfs een soort buikje gekregen, waarschijnlijk door de hitte onder de kap toen de waterpomp er mee stopte een klein jaartje geleden. Met een verse accu gaat de startmotor weer rond zoals het hoort en ik heb weer veel lol gehad in de bengkel. Alles gaat hier dus lekker, gelukkig uit Holland ook goeie berichten: Nienke mag weer alles maar wel rustig aan, Naomi is geslaagd en Nico's operatie is gelukt, allemaal gefeliciteerd dus! Ik ga even een bakkie doen en dan nog proberen dit te plaatsen, groeten uit Blayu!