nieuws januari 2019

dinsdag 22 januari: een jubileumblog dus....2 jaar Bali! Dat wil zeggen:
⦁ 2 jaar zonder Ludo en vrienden, zonder televisie dus. Ik mis het eigenlijk helemaal niet. Het nieuws bekijk ik 's ochtends en 's avonds op Nu.nl en op de AD app. Aangezien je van het meeste nieuws niet gelukkiger wordt blijft het beperkt tot een paar minuten per dag. Het wel en wee van vrienden kan ik redelijk volgen op Facebook en een enkele keer videobellen.
⦁ 2 jaar met beperkt aardappelen en geen karbonade. Hierdoor ga je een prakkie op z'n tijd wel missen maar inmiddels is Peter hier, hij vindt het wel leuk om te kokkerellen en er zijn wat mensen geweest die rode kool in een potje of zuurkool (kompleet pakket) meenemen. Kaas wordt regelmatig aangevuld en wisselt, samen met geroosterd brood, de bubur en nasi goreng 's ochtends af. Ik heb een warung gevonden met een Bu Ketut die het leuk vindt om iets anders te maken dan de Balinese hap, daar heb ik bijvoorbeeld een heerlijke aardappelsalade gegeten. Een schnitzel kan ze ook klaar maken dus wie weet. Af en toe ga ik los en neem een peppersteak met patat en met Hetty en Peter heb ik frikandel speciaal en een vleeskroket op in Sanur. Verder is het eten hier gewoon erg lekker, Peter is blij dat ik voorbereidend werk heb gedaan en een aantal warungs met heerlijk eten heb gevonden.
⦁ 2 jaar geen sneeuwprut, dit is geen schrijffout want ik bedoel geen sneeuwpret maar die plakkerige rommel waar je doorheen glijdt. Met de auto, fiets of lopend glibberen door de smurrie. Hier schommelt de temperatuur tussen de pakweg 27 en 32 graden, met af en toe een graadje meer of minder. Het regenseizoen is goed te doen, meestal begint de regen in de loop van de middag of avond maar er zijn ook weken dat er in dit seizoen geen druppel valt. Er zijn dagen bij dat het te warm is om wat te klussen maar dan brengt het zwembad (dat is trouwens pas één jaar) verkoeling. Ik las vanochtend op NU.nl wat wintertips om je auto rijklaar te maken, succes!
⦁ 2 jaar links rijden met fiets, scooter of auto. Op zich was het grootste "probleem" hiervan dat het stuur aan de andere kant zit dan je gewend bent. In het begin ben ik regelmatig naar de verkeerde kant van de auto gelopen. Verder zit de stok voor de richtingaanwijzer nu rechts van het stuur en de bediening voor ruitenwisser links. Dat wilde er vroeger voor zorgen dat ik soms met de ruitenwissers aan de hoek om ging en bij het seinen met groot licht de ruitensproeier achter aanging. Het seinen met groot licht betekent hier het tegenovergestelde als in Holland. Als iemand die je tegenkomt gaat seinen wil dat betekenen dat hij/zij door gaat rijden en zo nodig op "jouw" weghelft gaat rijden om ergens omheen te rijden. In Azië geldt natuurlijk het recht van de sterkste op de weg, vrachtauto's en bussen hebben altijd voorrang, dan volgen kleinere trucks en pickups, auto's daarna en die zijn ook ondergebracht in categorieën. Eerst de grote auto's en dan de kleinere, ik ben dus duidelijk een categorie gestegen met de Juke. Scooters hebben geen rechten, laat staan fietsen of wandelaars. Hoewel ik de enige ben, voor zover ik weet, die examen heeft gedaan voor m'n rijbewijs (echt serieus, ik ken niemand...ook de min-of-meer vaste taxichauffeur heeft zijn rijbewijs gekocht) weet ik echt niet of links / rechts officieel voorrang heeft. Ook kan niemand me vertellen of je bij een vierbaans weg, of een weg die een vierbaansweg zou kunnen zijn, langzaam moet rijden aan de linker of aan de rechter kant. Dat maakt ook niet zoveel uit want er wordt toch links en rechts ingehaald door vooral scooters. Tegenliggers kun je overal verwachten, ook links en rechts dus. Tegemoetkomend verkeer rijdt vaak over de doorgetrokken dubbele streep als ze moeten inhalen terwijl dat eigenlijk niet kan, of omdat ze willen voorsorteren om de hoek om te gaan. Aan de linkerkant kun je tegenliggers hebben (dat heet in Holland spookrijders) omdat men véél voorsorteert of omdat het even lastig is om de weg over te steken en aan de juiste kant te gaan rijden. Het verkeer hier vergelijk ik al een tijd met een videospelletje en zo rijd ik ook. Redelijk rustig en opletten voor de rest van de weggebruikers, maar ook voor rondrennende kippen en honden. Voorzichtig in verband met wegrijdende scooterrijders zonder dat ze even kijken of er iets aan komt. Tot slot van dit stukje: ik heb nog steeds het vermoeden dat er nog al wat deelnemers aan het verkeer denken dat ze het in een volgend leven (Hindoeïsten) een fijner leven krijgen...het maakt ze waarschijnlijk niet zo veel uit of een inhaalactie lukt of niet.
⦁ 2 jaar tussen de beesten van alle soorten en maten. Buiten cicak's en gekko's, varaantjes en slangen, spinnen en muggen, krekels en sprinkhanen, mieren, rupsen en slakken zijn er wat katten en buurhonden. Hoewel ik poes Minouche niet zal vergeten is het verschrikkelijk leuk en gezellig met Zus en Binkie, natuurlijk ook met Boni waarvan we steeds meer het vermoeden hebben dat zijn bloed ook rond stroomt in de aderen van Zus en Binkie. Met zijn drieën hebben ze het goed naar hun zin en doen het woord kattenkwaad eer aan. Zus en Binkie zijn goed opgedroogd, als ik soms de foto's terugkijk van onze kennismaking kan ik amper geloven dat deze twee stevige beesten dezelfde zijn als de twee hummeltjes die ik toen met whiskas heb gelokt. Whiskas waarvoor ze nu de neus ophalen, Sheba is het juiste merk.
⦁ 2 jaar zonder familie is soms lastig, je bent er niet echt bij als er wat loos is. Videobellen is leuk maar toch anders. Zo is er in Holland best veel gebeurd in de afgelopen jaren waar ik bij had moeten/ willen zijn. Gelukkig is over de problemen met Hetty's herstel na het motorongeluk, gisteren meer duidelijk geworden. Hopelijk nog één grote operatie en revalidatie, daarna weer gaan als een kievit. Ook hier zijn dingen gebeurd waar ik eigenlijk wel iemand bij had willen hebben al waren dat minder heftige dingen. Het is fijn dat Hetty de mogelijkheid heeft twee keer per jaar op vakantie te komen, tot ze ook pensioen gaat vieren in Blayu. Over iets meer dan drie maanden komt Frans mee, ik ben benieuwd naar de reacties van Frans en van de mensen hier op Frans, dat wordt voor iedereen een belevenis. Misschien komt Door ook weer dit jaar, wij houden elkaar per uitgebreide mails op de hoogte van de beslommeringen. Kitty verwacht ik nog terug als ze op Bali een cursus gaat volgen en natuurlijk kijk ik uit naar het bezoek van Noortje en Seliz eind dit jaar.
⦁ 2 jaar ceremonies om de haverklap, best mooi om eens te zien als je op vakantie bent maar wat mij betreft mag het wel wat minder. Ik ben niet de enige die er zo over denkt, de jongere Balinezen vinden het ook een te zware belasting voor beurs en tijd. Het is echter onmogelijk om de tradities te veranderen zonder de oudere generaties voor het hoofd te stoten. Ceremonies zullen dan ook in stand gehouden worden, soms voor de gekste zaken en alles moet daarvoor wijken. Niet alleen wordt het verkeer in de buurt van een ceremonie soms kompleet stilgelegd, dat kan ook gewoon dagen duren, maar de kosten van ceremonies kunnen aardig oplopen. Zo ligt de bouw van een woning hier in de straat stil sinds de laatste ceremonie, die van het af hebben van de tuintempel. Uiteraard moet zoiets uitgebreid gevierd worden maar spontaan was ook het geld op om deuren en ramen in de kozijnen te zetten en de afwerking van de woning moet waarschijnlijk ook nog even op het vakantiegeld wachten.
Hier is alles redelijk onder controle, ik heb net het heftigste achter de rug geloof ik van de panas-dingin (heet-koud...verkoudheid dus). Hij was best heftig en Peter is nu aan de beurt. Handig dat we dat om en om doen. Zodra ik weer helemaal in orde ben ga ik even terug naar het ziekenhuis voor een garantiegevalletje, vorige week heb ik alle verpleegsters en twee dokters bezig gehouden met mijn verstopte oor. Na een poging met een tang om de prop te verwijderen moest er toch doorgespoten worden maar waarschijnlijk zit er nog een bonk in. Met Madonna gaat het minder, na haar vader, oma en oudste broer was eind vorige week moeders aan de beurt. Moeder lag al een tijdje in het ziekenhuis maar waarschijnlijk werd alle ellende haar te machtig en ze wordt donderdag gecremeerd op nusa Penida, een eilandje voor de kust van Sanur, waar ze is geboren. In tegenstelling tot wat er vaak te lezen is over personeel op Bali heeft Madonna het niet gehad over extra geld maar komt gewoon een andere dag werken om aan geld te komen. Ze komt dus donderdag niet maar heeft maandag gewerkt. Zodra daar weer wat rust in de tent is zullen we Madonna verwennen met onder andere nieuwe banden voor haar scooter.
Ik ga stoppen, op naar het volgende jaar Bali.....ik heb er zin in! Voor jullie, sterkte met het weer en tot de volgende keer.

donderdag 17 januari: door Hetty is een mogelijkheid tot het versturen van een berichtje toegevoegd aan de eerdere blogs, dat heeft twee berichtjes opgeleverd.....waarvoor dank. Van de week heeft Peter bericht gekregen dat het kantor imigrasi in Denpasar stempels heeft gezet voor weer een maand Bali, maandelijks moet zijn visum verlengd worden. Bij het soppen van de badkamer zag ik een nat spoor bij de lamp van het toilet. De trap er bij gepakt en ja hoor, lekkage bij de aansluiting van een flexibele leiding van de boiler. Gereedschap gepakt en de aansluiting iets vaster gedraaid, waarop de lekkage heftiger werd. De boiler uitgezet en het kraantje dicht, koppeling losgedraaid en afsluitring vervangen maar bij het weer vastdraaien draaide ik de hele flens er af. (dat is de rand op de slang waar de bevestigingsmoer achter zit) Op de scooter gesprongen met oude slang en gelukkig heb ik in Mengwi een nieuwe slag kunnen kopen. Die gebogen en gemonteerd, het spul is weer dicht. We hebben weer nieuwe drakenvruchten, terwijl de eerste lichting al rood begint te worden. Adi Las, de buurman in de straat, heeft het las/ spuit/ verniswerk af en komt de trap, de treden, de frames om de deuren van de machinekamer te verstevingen en een rooster voor het mangat van de balanstank brengen en monteren. Het is eigenlijk bijna onmogelijk om hier spullen te kopen of te laten maken zonder dat het gemonteerd wordt, de gemiddelde Balinees heeft hier nooit naar "eigen huis en tuin" gekeken en zou niet weten aan welke kant je een hamer vast moet houden. We hebben wat meer regen inmiddels, vaak zo rond een uur of twee in de middag, wasjes kunnen dus gelukkig nog wel gedraaid worden en klussen gebeurt dan ook 's ochtends. Bij Peter hangen eindelijk een aantal, al ruim een jaar geleden gekochte, betonnen tweedehands ornamenten. Met tegellijm die we bij een bouwmarkt in Denpasar hebben kunnen kopen, tijdelijke steunen op de muur, ornamenten in de lijm aan de muur en straks de steunen weer weghalen. Ze zijn best zwaar die ornamenten. Met Zus, Binkie en Boni gaat het prima, Zus is gelukkig wel gesteriliseerd maar nog wel superkrols af en toe. Dat af en toe is deze week weer en ik struikel nu niet meer alleen over Binkie die redelijk aanhankelijk is maar ook Zus die ernstig geaaid wil worden. Zelfs Boni doet af en toe mee maar dat is meestal rond de tijd dat het zachtvoer wordt geserveerd. Ze brengen best wat tijd door in de garage met z'n drieen, lekker voor het gat in de deur kijken terwijl er wat wind door dat gat komt. Af en toe even op straat kijken, een stukje langs de rijstvelden flaneren en, als ik in de buurt ben, de buurthonden uitdagen. Ook dutjes doen op motorkap en dak van de auto is erg fijn, misschien moet ik een trap naast de auto zetten want het omhoogspringen en daarna optrekken bij de motorkap geeft best veel krassen op portier, voorspatbord, spiegel en motorkap. Gisteren heb ik de auto dus maar weer eens gewassen, nadat ik het plafond van de garage had ontdaan van nesten van vliegbeesten en de vloer had schoongespoten. Er zaten zoveel krassen op de auto dat ik die gelijk maar heb gepoetst (ook weer zoiets dat een Balinees niet doet omdat je dat ook kunt laten doen). Toen ik bijna klaar was met poetsen sprong Binkie al weer, met zijn vuile pootjes, vanaf de wasmachine op het dak van de auto. Deze keer heb ik hem weggejaagd, het is fijner als de auto helemaal afgepoetst is voor er weer vieze poezenpootjes en nieuwe krassen opzitten. Eergisteren zijn we tussen de middag gaan eten bij de markt van Mengwi omdat ze daar echt de lekkerste nasi campur hebben. Bij het nemen van de toeristische route (waar trouwens geen toerist komt hoor) kom je door rijstvelden, bloemvelden, een miniatuurdorpje, over kanaaltjes met "antieke" Hollandse pompen, een bruggetje en dan bij sportvelden met een grote parkeerplaats. Dit is ook de plek waar veel Balinezen de eerste meters op een scooter of in een auto rijden, toen ik Peter vroeg of hij een stukje op de scooter wilde proberen twijfelde hij even maar wilde dat uiteindelijk wel. Dat beviel zo goed dat we, na de nasi campur, snel naar de Honda-dealer in Tabanan moesten en Peter heeft een Scoopy uitgezocht. Tijdens het proefzitten kwamen er twee dames kijken en om Peter heen draaien, ik vertelde hem dat, als hij een rondje winkel zou lopen, ze ongetwijfeld zouden volgen. Peter wilde dat zien en inderdaad had hij, tijdens een komplete ronde Honda-dealer, twee schaduwen. Het was nog even twijfelen over de juiste kleur maar uiteindelijk is een Honda Scoopy Stylish in de kleur Coklat dop (dof bruin) besteld. Over twee weken is hij er en na een nulbeurtje wordt hij thuisbezorgd. Ik heb gelukkig nog de nep-kentekenplaten liggen van de N-max, hij kan dan direct de weg op terwijl het kenteken wordt aangevraagd en op naam gezet. Voor Madonna is het jaar echt klote begonnen. Nadat eerst haar vader was overleden en gecremeerd, volgde al snel haar oma. Deze week kreeg ik alweer een telefoontje, haar oudste broer van 45 jaar is overleden, waarschijnlijk een hartaanval en een dag later gecremeerd. Hup, met de hele familie weer naar Negara en aftikken voor het houden van een ceremonie. Madonna is hier wel weer aan de slag hier nu maar ook van slag. Niet verwonderlijk als je in een maand tijd drie naaste familieleden kwijt bent. Ik moet me nu echt gaan haasten, Peter kan niet meer wachten en is met boormachine aan de slag om, voor het volgende ornament, een steun vast te zetten. Dat wordt weer lijmen zo..... Door: sterkte met je hand, begrijpelijk maar gevaarlijk om vechtende katten uit elkaar te halen. Hetty: sterkte met onderzoek en gevolgen daarvan, hopelijk kun je weer rennen voor je naar Blayu komt. Allen: sterkte met het weer daar.....groetjes uit Blayu.

donderdag 10 januari 2019: Het heeft even geduurd voor dit blog er kwam, eerst heb ik de mensen die een mailtje met hun belevenissen hebben gestuurd beantwoord.
Nog een keer bedankt Kitty, ons Kerstprakkie is een Nieuwjaarsprakkie geworden en smaakte verrukkuluk! Zuurkool met ananas, rookworst en jus en om het af te maken mosterd. Ook de kaas is aangebroken en smaakt prima, Binkie smult van de kattenbrokjes. Verder was ik bij het vorige blog vergeten te schrijven dat Brenda, die we in Ubud hebben ontmoet en die Yoga-lerares is in Holland, me er zo ontzettend Zen uit vond zien. Goed om te horen van Brenda, die er dan toch weer een beetje verstand van heeft. Op twee januari had Peter een afspraak bij het kantoor dat verlenging van zijn visum gaat regelen. Onderweg eerst nog de nodige kopieën maken want daar zijn ze hier dol op en door naar Ubud. Redelijk relaxed onderweg gelukkig en dan is het een heerlijk ritje. We zijn het er over eens dat, als je op fiets of scooter wat om je heen kijkt onderweg, je wel erg dankbaar wordt dat je hier mag en kunt zijn. Bij het kantoor wordt nog een en ander ingevuld en betaalt Peter voor diensten en visum. Snel een klein rondje Ubud en een klein visje bij Kacu, onze vaste warung bij Ubud-bezoeken. We zijn een stuk wezen fietsen met een bezoek aan Dunky Donuts voor belegde broodjes. Toen ik daar Tuna sandwich bestelde kreeg ik weer te horen dat de tonijn op was. Dat had ik al een aantal keren meegemaakt en dus heb ik om opheldering gevraagd...helaas is deze sandwich uit het aanbod gehaald maar was het te veel werk om affiches en de prijslijst boven de counter aan te passen. Het is ook wat, over het algemeen meer personeel dan gasten maar dat personeel heeft ongetwijfeld meer aan hun mooie hoofdjes. Nadat we dus andere broodjes hebben gegeten springen we weer op de fiets om ongeveer een kilometer verder een tuinwinkel met bonzai's tegen te komen. Enfin, een uurtje later fietsen we verder en hebben we drie bonzai-bomen gekocht die bezorgd zullen worden. Thuis locatie gedeeld via whats-app en de pickup gaat op weg en vindt ons een half uurtje later. Boompjes en een pot worden gelost, er wordt betaald en wij kunnen weer aan de slag. Voor een van de boompjes hebben we bedacht dat die in een pot komt, bovenop de omgezaagde boom voor het zwembad. Dan moet er nog wel een extra stuk van die boom af en dus zagen we, om beurten, een halve meter van de boom af. Met een tegel op de stam en pot met bonzai-boom daar op, ziet het er erg leuk uit. Peter ontpopt zich als een echte tuinman, 's ochtends worden eerst de gevallen blaadjes verzameld en opgeruimd, waar we vroeger lacherig om deden als de mensen van guesthouses dat deden, doen we dat nu zelf. Hij heeft z'n kappersdiploma en dus kan hij de bonzaibomen in model gaan maken, ze zijn pas geënt dus nog even geduld. Het is abnormaal warm overdag, ook de buurtjes hebben het er over. De regentijd is bijna halverwege en de afgelopen weken hebben we soms 's nachts een bui gehad en slechts één keer overdag, toen stond ook wel alles blank. Het is vooral in de ochtend vreselijk helder en zo krijg je wel mooie plaatjes. Gisteren hebben we de rit naar kantor imigrasi weer gehad, Peter heeft een digitale foto laten maken en vingerafdrukken laten scannen. Het is nu afwachten op een seintje van het kantoortje in Ubud om paspoort op te halen. Na imigrasi in Denpasar zijn we wezen shoppen bij de luxere bouwmarkten die bijna op de route naar huis liggen en hebben we een hapje en drankje genomen bij Starbucks. Pas later in de middag komen we thuis en worden haast aangevallen door Binkie en Zus, niet dat het eten al op was maar......waar waren jullie nou?! Voor de twee/ drie eetmonsters heb ik van de week weer eten gehaald en weet nu zeker dat ze per maand meer pensioen aan eten verwerken dan ik. Binnenkort zal er weer een toertocht zijn met de ruige motorclub, er wordt nog gewerkt aan clubkleding met logo. Dat was ook wel weer een verhaal: er zou een bijeenkomst zijn in warung WB Kuliner, met alle leden. Daar zou een ei gelegd worden over kleuren, lange/ korte mouwen, kwaliteit en zo. Om zes uur verzamelen, dus Peter en ik daarheen en direct maar eten daar (dat Kuliner valt reuze tegen dus we nemen nasi campur, wat het enige is zonder worstjes er in). Uiteindelijk vertrekken we om een uur of negen naar huis, er zijn dan inmiddels nog drie leden gekomen. We hebben weer veel gelachen maar er was nog niet echt duidelijk wat er met de shirts moest, waarschijnlijk wel gewoon zwart en ook waarschijnlijk met lange mouwen. We gaan het zien, ik ga afsluiten/ proberen te plaatsen/ douche en avondeten.

Én stille hint............

ik zet gewoon nog een keer de contactgegevens hier naast.....

dinsdag 1 januari 2019: iedereen die meekijkt wens ik het allerbeste voor 2019. Wij zijn hier, met z'n allen, aan het bijkomen van de roerige dagen hiervoor. De beesten hebben een erg onrustige tijd achter de rug, met buren die kennelijk ruim geld over hadden om vuurwerk te kopen. Binkie heeft de afgelopen twee avonden achter het bad van Peter doorgebracht hebben we gisteren ontdekt. Eergisteren bij het naar bed gaan was hij nergens te vinden dus na het zoeken niet echt lekker geslapen en gisteravond een "straatbarbeque" dus ook een latertje. Aangezien Zus, Binkie en Boni daar niets mee te maken hebben staat de wekker gewoon op zes uur, zodat allen op tijd kunnen ontbijten. Het kopen van Sheba is gelukkig gemakkelijker tegenwoordig, het winkeltje in Tabanan heeft speciaal voor de haarballen hier Sheba opgenomen in het assortiment. Ik heb een doos gemengd gekocht en de Sheba is ook nog eens goedkoper dan bij Pepito's. Het scheelt bovendien een minuut of twintig enkele reis om het te halen. We hebben eergisteren een date gehad met Brenda in Ubud, ze was daar op een zakelijke vakantie dus gezellig gegeten met bijpraten in een beetje "vaag" restaurant. Wat minder vaag was waren de prijzen, het is echt niet erg om af en toe los te gaan maar dan wel graag voor eten dat lekkerder is dan we gewend zijn. Goed, het was gezellig en dat is ook wat waard. 's Avonds hebben we bij warung d'Garase gegeten, dat was een stuk beter en serieus vier en een half keer goedkoper. Warung d'Garase is, na een verbouwing waarbij ook een nieuw dak is geplaatst (ze waren dicht bij heftige regen in verband met lekkages), weer open en er hangen foto's van opvallende gasten. Natuurlijk hangt er ook een foto, model groot, van Hetty en mij. De wand die grenst aan de kleding- en schoenenwinkel van dezelfde eigenaar is vervangen door een glazen wand. Jammer, het was juist een lekker rommelige en gezellige wand maar nu kun je onder het eten alvast een nieuw setje uitzoeken. In de tuin hebben we lekker gerommeld en gesnoeid, ook heb ik een aardewerk hoofd opgehangen naast het terras. Gelukkig heb ik allerlei reststukken, het hoofd was net te breed voor de pilaar waaraan hij zou moeten hangen en dus een beugel van aluminium gemaakt en het hoofd aan z'n oorlellen opgehangen. Bananen en drakenfruit doen het goed en veel planten bloeien prachtig nu. Peter heeft oliebollen gemaakt, twee keer zelfs. De eerste leg hebben we met Madonna op, de tweede leg hebben we gedeeld bij de straat-BBQ samen met frisdrank en een krat Bintang. De eigenaar van warung WB Kuliner, die ook een soort voorzitter is van de scooterclub, heeft een whatsapp groep gemaakt waarin direct werd gemeld dat er binnenkort clubkleding wordt besteld en of ik lange of korte mouwen wil. Een van de leden van de N-maxclub BL 4 YU heeft een tekening voor/van me gemaakt, die lijkt nog ook en zit hierbij. Door alle eten die gebracht is door buren en het eten gisteren, is het zuurkoolprakkie doorgeschoven naar vandaag, een nieuwjaarsprakkie dus. De ananas is al gesneden en de piepers gekocht, we gaan straks genieten Kitty! De komende dagen kilometers maken met de scooter hoop ik, morgen weer naar Ubud om Peter's visumverlenging te regelen en overmorgen race ik even naar Changgu om chloor te halen voor het zwembad. Het is nog steeds heet en het regent veel te weinig, voor onszelf lossen we dat op door regelmatig het zwembad in te duiken. De planten en rumput helpen we door te sproeien. Ik ga richting bakkie op het terras.....