nieuws april 2019

Madonna en kecil
Madonna en kecil
zie het bloemblaadje verdwijnen
zie het bloemblaadje verdwijnen
wassen en wikkelen
wassen en wikkelen
de huurbaar
de huurbaar
de stoet en baar
de stoet en baar
dag Nyoman......
dag Nyoman......

vrijdag 26 april: de dag van de ceremonie.... Zoals normaal sta ik om zes uur op om de hongerlijders hier, waaronder ook Boni hoort, eten te geven. Snel een bakkie en dan de potplanten en het vijvertje water geven. Douchen en nasi goreng, dan via de pinautomaat richting huize Madonna waar ik om kwart voor negen aan kom. Om negen uur zou een en ander beginnen, er was geen eindtijd verteld. Ik was dus om half vijf pas thuis....
Vanaf een uur of negen begint inderdaad de hectiek. Het is een komen en gaan van mannen en vrouwen die dingen brengen en geld halen, daar was ik dan ook voor langs de pinautomaat gereden. Manden met bloemoffertjes in gevlochten bakjes worden gebracht, waar dan weer zaken aan worden toegevoegd zoals sigaretten/ geld/ rijst/ pinda's en hapjes. Er worden dozen met bekers drinkwater en koude thee gebracht, een krans namens het dorpshoofd en kantoor, accessoires voor de priesters die later komen, de verkeersregelaars worden betaald en de huur van de draagbaar die ook weer in fraaie kleuren is uitgevoerd. Het wordt steeds voller in de ruimte tussen de woningen en ik schuif langzaam vanaf het mannendeel naar het vrouwendeel, waar het gezelliger is en waar ook Madonna en haar zoontje zijn. Met zoonlief, de dames en Madonna kletsen en dankbetuigingen in ontvangst nemen voor de financiële hulp (ze roddelen ook graag dus). Tussendoor ontvang ik vijf open sollicitaties. De eerste Mangku (priester) arriveert en geeft een prevelsessie die gepaard gaat met het werpen van bloemblaadjes en spetteren met water, natuurlijk wordt er flink getingeld met een bel wat enorm irriteert aan mijn wel werkende oor. Waarschijnlijk zijn dat van die geluiden die normaal het ene oor in gaan en het andere oor weer uit, aangezien dat andere oor dicht zit galmt het in mij hoofd rond. Achter het doek dat de tijdelijke baar uit het zicht houdt wordt een bord gekookte rijst neer gezet, veel kleine offertjes en de baas van Nyoman komt zijn houten hamer brengen, die mag ook mee. Er wordt inmiddels begonnen met het middagprogramma en ik glip er even tussenuit om bij een warung bakso te eten. Als ik terugkom zijn er twee Mangku's synchroon aan het prevelen, zwaaien met water waarbij niets ontzien wordt (ook een aantal dames krijgen de volle laag omdat ze voor de offers staan), bloemblaadjes worden versnipperd en verspreid en er verdwijnen ook bloemetjes in de witte doeken op hun hoofden en achter hun oren. Als dit deel achter de rug is wordt Nyoman achter het gordijn vandaan getild en op een tijdelijke bamboestelling gelegd, hij wordt door zijn vrienden en door Madonna gewassen en daarna in doeken gewikkeld. Daar gaan gespleten bamboestengels omheen die met touwen verbonden zijn om een stijf pakket te maken. Als dat gebeurd is wordt daar omheen weer een bamboemat gewikkeld en wordt Nyoman in een tijdelijke kist gelegd. De offers worden heen en weer gesleept en een groot stuk doek, waarop symbolen staan wordt voorzien van een erg mooi offer van oude muntstukken met gaten, die met koorden aan elkaar zitten. Er zit duidelijk een verband in de muntstukken en ze moeten allemaal op de juiste plek met stengels van een palmblad vastgezet worden. Er wordt even over gedaan maar dan is het bijna zover. Eerst nog een samenzang die verdacht veel lijkt op de geluiden die we op het terras in Blayu af en toe horen zijn. Ik vind het persoonlijk minder... De huurbaar is aangekomen en staat aan de straat, de mooie lap gaat mee en de kist wordt op de baar getild. De baar wordt daarna weer op een kar gezet waarna zoonlief op de kist, in de baar wordt getild. Geduwd door een aantal mannen komt het spul op gang, getrokken aan een witte doek door vrienden en Madonna. Aangezien zij vlak voor de kar loopt moet ze flink doorstappen om niet overreden te worden. Uiteraard mogen de drie rondjes niet vergeten worden waarbij ik vrees voor de hielen en omstreken van Madonna, het scheelt echt maar weinig en dan is ze toch best vlot . Hoeveel slachtoffers zullen er bij zulke toestanden vallen vraag ik me af terwijl ik meeloop in de stoet, achter het gamelan-team. Het is maar een klein stukje lopen naar het terrein waar gecremeerd wordt gelukkig, de zon brandt fijn op m'n hoofd. De krans van het dorpshoofd, de tijdelijke triplex kist en een deel van de offers worden op een berg gelegd en daar gaat na de crematie de fik in. Nyoman wordt naar een stelling gebracht en daar gaat een grote verplaatsbare brander onder. De crematie zelf is eigenlijk snel gebeurd, de brander wordt aangestoken en grote vlammen vreten de droge bamboe en lappen als een speer aan. Madonna wil niet wachten en vraagt of ik mee terug wil lopen, samen met een van de werkers die in Blayu heeft geklust. Ik snap dat ze vlot terug wil, het schijnt dat al snel na het vlam vatten een knal volgt als het hoofd een soort van ontploft..... Nog een glas thee bij Madonna, waar al snel wat dames ook aankomen. Even napraten en iedereen sterkte wensen, ik krijg hapjes mee en zoonlief brengt me naar de scooter.
Het zal voor Madonna een erg lastige tijd worden, behalve dat ze een groot deel van haar familie kwijt is en haar man, valt nu ook het inkomen van Nyoman weg. We gaan kijken hoe we dat op gaan lossen....

Pak Nyoman (Pak Madonna) afgelopen week
Pak Nyoman (Pak Madonna) afgelopen week
Zus met kroelmomentje
Zus met kroelmomentje
Binkie helpt met bed opmaken
Binkie helpt met bed opmaken
Juke met AC-dingetje
Juke met AC-dingetje
opgeruimde entree
opgeruimde entree

donderdag 25 april: de dag dat Peter aankomt in Holland na vijf maanden Blayu, ook de dag dat gebeurde waar Peter en ik al bang voor waren.....Pak Madonna is na twaalf dagen in het ziekenhuis overleden. Schreef ik vorig blog al over hoeveel een mens kan hebben, voor Madonna dus het vijfde sterfgeval binnen een half jaar en steeds dichterbij voor haar. Vanochtend kreeg ik een telefoontje van Madonna met het nieuws dat het slechter ging met haar man en of ik langs wilde komen. Toen ik in het ziekenhuis aan kwam was hij al overleden. Er waren wat mensen vanuit de banjar (zeg maar buurtschap) die zich er mee bemoeiden en regelden dat Pak Madonna richting huis vervoerd zou worden. Toen Madonna haar spulletjes, ze heeft ruim een week naast haar man op een matje op de grond geslapen, bij elkaar had geruimd ben ik vertrokken met de mededeling dat ik weinig meer kan doen dan haar financieel bijstaan. Snel naar huis om wat te eten, het telefoontje kwam iets voor zeven uur vanochtend namelijk, toen ik al wel bubur had gekocht maar nog niet op had. Ik heb net de bubur op als Madonna belt, tolong Jim...help me Jim. Pak Madonna wordt naar huis gebracht en de boel voor de crematie wordt in gang gezet, dat betekent aftikken van van alles en nog wat. Gelukkig heeft een van de buren hier zijn lening terugbetaald, ik stop het geld bij me en spring weer op de scooter nadat ik een douche heb genomen. Bij huize Madonna aangekomen wordt net haar man (ik zal toch zijn echte naam maar gebruiken) Nyoman uit de ziekenwagen, omdat hier geen lijkwagens rijden, getild en naar een bed gedragen die op het terras van de buren staat. Zodra hij ligt worden gordijnen in de wildste metalic-kleuren om de baar gehangen zodat hij niet in het brandende zonnetje ligt. Madonna zit verdoofd in haar deuropening samen met haar zoontje terwijl de vrouwen van de banjar manten (offermandjes en versierselen) zitten te maken en vullen. Thee wordt gezet voor me en ik babbel wat met de dames, die het machtig interessant vinden dat ik bij hen blijf zitten en niet bij de hangmannen die af en toe wel iets halen voor de offertjes zoals pinda's en sigaretten?!?!?. Je kunt zien dat de dames het gewend zijn, ze gaan als een speer en er zijn er zelfs die nauwelijks nietjes gebruiken (had ik die maar uitgevonden, het meest verkochte product in Indonesië). Ik vraag aan Madonna of ik geld kan geven waar iedereen bij zit en dat mag, ik geef het geld dat ik heb opgerold omdat niet iedereen het hoeft te zien maar dat werkt niet. Er wordt door een van de dames gezien dat het een aardige rol is en dat wordt meteen geventileerd, iedereen bedankt me voor de hulp aan Madonna. Als ik zeg dat dat het enige is wat ik kan doen omdat ik geen mandjes of versierselen kan maken rollen de dames bijna van hun krukken, stel je voor....een man die banten maakt! De crematie is morgen en begint om negen uur, nadat Nyoman gewassen en mooi gemaakt is. Ik sta op om te vertrekken en vraag of ik m'n theeglas af kan wassen, wat uiteraard de volgende lachsessie uitlokt. Ik wens Bu Madonna en haar zoontje heel veel sterkte en via de dierenzaak, omdat het eten hier gewoon doorgaat, naar huis.
Even in sneltreinvaart wat belevenissen van twee weken Blayu: Binkie en Zus hebben een giftige slang onschadelijk gemaakt en een soort duif te grazen genomen. We hebben een nieuwe elektrameter gekregen, die worden om de vijf jaar vervangen na controle of er mee gerommeld is. Samen met de man van Iluh heb ik een halve dag op het kantor samsat doorgebracht, het kantoor waar jaarlijks de belasting op voertuigen moet worden betaald. De scooters van Yudik en van mij zijn zo goed als even oud en dus kan dat gezellig met z'n tweeën gebeuren. De airco van de Juke heeft het begeven, de compressor was kapot. Toen ik naar de bengkel wilde vorige week, omdat Juke rare geluiden produceerde vanonder de motorkap de dag er voor, maakte hij zoveel krakende geluiden dat ik rechtsomkeer heb gemaakt en de Juke in de garage heb geparkeerd. Op de scooter naar de bengkel met een foto van de plek waar ik vermoedde dat de ellende zat. Die avond komen er twee monteurs om te checken en hebben de compressor gedemonteerd om te laten reviseren. Na revisie is deze teruggeplaatst, is de snaar die waterpomp/compressor en dynamo verbindt vervangen en freon gevuld, totale kosten.....2 manuur automonteur in Holland haha. Bij buren aan het begin van de straat is een hondje gevonden, een van de oogjes helemaal dof en Iluh is weer uitgerukt hiervoor. Spuiten en zalfje zal ik sponsoren. Peter en ik zijn in Canggu geweest bij Lily om drie beeldjes op te halen die we via facebook hadden gereserveerd, we zijn direct verwend in haar verbouwde winkel waar nu een salon en een broodjes/ lekkere dingen zaak in komt. We waren een soort testteam en het was goed eten... De laatste drakenfruit heb ik van de plant gehaald, toch nog rijp geworden en we hadden van één vrucht twee schaaltjes fruit. Verder hebben we volop tijd doorgebracht in de tuinen, inmiddels kunnen we veel snoeien en een deel daarvan stekken. Yudik wil graag wat jonge palmpjes hebben zodat die een goeie bestemming krijgen. De wildernissen naast de poort aan de buitenkant heb ik weggehaald en dat worden gewoon twee nette stukjes, hoewel Witje (de buurhond) de eerste poging heeft weggegraven om lekker in de schaduw te kunnen liggen.
Genoeg voor nu, ik heb de ellende wat van me afgeschreven. Rest me iedereen die sterkte nodig heeft, dat van harte toe te wensen.....Peet, succes met verzamelen van documenten en Frans: tot snel!......groeten uit Blayu

Binkie en Zus op wacht terwijl ik bubur haal
Binkie en Zus op wacht terwijl ik bubur haal
hoe mooi is het hier :)
hoe mooi is het hier :)
crea bea (ook Zus die dacht dat beton meteen hard is)
crea bea (ook Zus die dacht dat beton meteen hard is)
Rob op brug/ Zus in guesthouse
Rob op brug/ Zus in guesthouse
omgeving Jebaud en sjouwvrouw
omgeving Jebaud en sjouwvrouw
lekkage verholpen
lekkage verholpen
plastic ruimen met Gusman
plastic ruimen met Gusman

donderdag 11 april: We hebben weer eens de fietsen van stal gehaald en een rondje Mengwi gedaan op ons gemak. Weer een onbekend stuk genomen en dat is toch wel erg leuk, lekker rondkijken in "achteraf" straatjes. Onderweg hebben we 80 meter aluminiumdraad gekocht en Peter een mooie mand met deksel voor in z'n kast. Peter is spontaan crea-bea geworden op z'n ouwe dag. Hij heeft inmiddels plantenbakken gemaakt van grote resten natuursteen die ik had weggehakt van het terras bij het guesthouse. Er zit daar nogal wat los en de stenen die bij de opgangen van dat terras liggen heb ik vervangen, meteen door ruw natuursteen dus anti-slip. Met de lijm die Peter over had na de plantenbakken lijmen heeft hij weer kiezels tegen de muur geplakt. Hij heeft zelfs een vaas gemaakt van beton en het moet niet gekker worden: een aantal bonzai-plantjes gemaakt met behulp van de gekochte aluminiumdraad en natuurlijk de snoeischaar. De miniscule lekkage van de waterleiding in Peter's badkamer was dus niet verholpen vorige keer. Niet de aansluiting van de kraan op de waterleiding lekte maar het aansluitstuk in de muur lekte vanuit het PVC. Vanuit de slaapkamer heb ik (om tegelwerk in de badkamer te sparen) de muur opengehakt na heftig meten en rara, kwam precies uit achter de aansluiting die lekte. Gat groter gemaakt zodat de leiding met behulp van een stuk staaldraad en een hefboom iets richting slaapkamer getrokken kon worden en de zaag er in. Van te voren had ik allerlei PVC delen gehaald en de boel is nu hersteld. Dit is allemaal vrij snel geschreven maar het voorzichtig slopen van de wand en de, met beton vastgezette, pvc-leiding kostte alleen al een halve dag. Na herstel hebben we twee dagen gewacht en de aansluiting bleef droog dus de kraan zit er inmiddels ook weer op en eerlijk is eerlijk....hij zit een stuk netter dan voorheen :) Voor drie opstapjes hebben we beton gestort en natuursteen daarop gelijmd. Verder doen we dagelijks een en ander in de tuin en hebben we vorige week antieke vrienden op visite gehad met overnachting hier.​ Antiek omdat we hebben nagegaan, 37 jaar niet gezien. Rob en Eveline kwamen vorige week donderdag langs met drop, leverworst, stroopwafels en gevulde koeken. Er is nog één leverworst over en wat drop haha... We hebben samen een rondje rijstvelden gelopen in de buurt, de tuin is uitgebreid bekeken en gefotografeerd en als alles goed gaat ontmoeten we elkaar nog voor ze weer richting Holland vertrekken om stekken frangipane te overhandigen. Rob is echt een fan van tropische tuinen en helemaal enthousiast over de frangipanes, maar kijken of ze ook in Holland willen overleven. We hebben hierachter met z'n vieren een sjouwvrouw zien zwoegen met vier kleistenen op haar hoofd, over de bamboe brug en daarna een uit de helling gehakte "trap"op. De stenen wegen ruim tien kilo per stuk en worden lopend vervoerd naar de weg naast ons. Ik heb twee van de stenen overgenomen van mevrouw voor het laatste stuk en was kapot toen ik ze eindelijk kon neerzetten. Het is erg gezellig geweest en op vrijdag hebben we Rob en Eveline naar hun volgende guesthouse in Ubud gebracht, afscheid genomen en zijn Peter en ik via Pepito's naar huis gereden. Allebei heel erg bedankt namens Madonna voor de achtergelaten rupia's! Nog voor het bezoek van Rob en Eveline alweer een drama in de familie Madonna, haar jongere zusje is tijdens het verwijderen van een cyste uit haar buik, op de operatietafel overleden. Na haar vader en moeder, haar oudere broer dus nu de vierde in een paar maanden. Hoeveel drama's kan een mens aan vraag je je dan af. Madonna zelf is weer twee daagjes in het Balimed ziekenhuis geweest om de laatste nierstenen te laten vergruizen. Behalve de halve familie is ze nu meer dan alle geld van haar erfenis kwijt, voor de laatste keer ziekenhuis konden de komplete kosten niet bij elkaar geschraapt worden. Normaal gesproken mag je dan het ziekenhuis niet verlaten maar omdat haar schoonzus er werkt mocht ze naar huis, met achterlating van haar identiteitsbewijs. Vandaag is ze komen werken en hebben we het restant van de rekening maar voor haar betaald, ze kan nu weer af en toe lachen, al zal de renovatie van haar huisje nog een tijdje op zich laten wachten. De nieuwe buren naast Peter gaan een fundering maken van Paras (een zanderige soort steen), er wordt dagelijks ge-offerd in een bamboetempeltje naast de sleuven voor de fundering. Wij gaan er van uit dat de bouw dan ook probleemloos gaat verlopen. De materialen worden gebracht tot het eind van de verharding, achter het guesthouse. Vandaar moet alles op het hoofd, lopend, ongeveer 45 meter verder worden gebracht om de fundering en het huis te gaan bouwen. Afgelopen zondag heb ik met Gusman, voormalig dorpshoofd van de buurgemeente hier, twee uur lang plastic verzameld van langs de weg en langs een kanaaltje. Met een beetje geluk wordt dit vervolgd alleen niet, volgens planning, komende zaterdag. Dan moet ik richting kantor pajak, belasting betalen voor de scooter met stempels en handtekeningen op het kentekenbewijs.​ Overigens is dat voormalige nog niet zo lang geleden, zijn termijn liep tot februari dit jaar. Let op: verkiezingen voor het dorpshoofd zijn gelijk met de verkiezingen van een nieuwe president van Indonesië, op 17 april dus. In de periode februari tot de verkiezingen is in de buurgemeente dus geen dorpshoofd, in ons dorp inmiddels ook niet meer want daar verliep de termijn eind maart. Het vervelende is dat geen andere werker op het kantor kepala desa mag/ durft te tekenen voor wat dan ook. Wat ben ik blij dat mijn "in leven verklaring" voor het pensioenfonds pas door ons dorpshoofd is ondertekend. Er is nog veel meer gebeurd maar ik vind het weer even mooi zo, groeten uit Blayu.....

Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin
Wij gebruiken cookies om onze website goed te laten functioneren en te beveiligen, en om je de best mogelijke gebruikerservaring te bieden.

Geavanceerde instellingen

Je kunt jouw cookievoorkeuren hier aanpassen. Schakel de volgende categorieën in of uit en sla de selectie op.